میزان قند خون بالا به عروق خونی کوچکی آسیب رسانده که اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز عصب‌ها را تامین می‌کنند. عصب‌ها بدون اکسیژن و مواد مغذی کافی نمی‌توانند کارشان را درست انجام بدهند.
نوروپاتی دیابتی در افراد مبتلا به انواع دیابت مانند دیابت نوع ۱ و نوع ۲ مشاهده می‌شود که در واقع نوعی بیماری آسیب عصبی محسوب می‌گردد و بیشتر از همه عصب پاها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سایر عصب‌های بدن از جمله اعصاب خودمختار و عصب‌های حرکتی هم در این بیماری آسیب می‌بینند. عصب‌های خودمختار، سیگنال‌های مربوط به حفظ تعادل، عرق کردن، گوارش و کارکردهای غیر ارادی را جابجا می‌کنند. عصب‌های حرکتی هم سیگنال‌های مربوط به حرکات اندام را جابجا می‌کنند.
بالا بودن میزان گلوکز خون یا همان قند خون و میزان چربی خون بالا مثل تری گلیسیرید در خون به خاطر بیماری دیابت به مرور زمان به عصب‌ها آسیب می‌رساند.
شایع‌ترین نشانه‌ها و علائم نوروپاتی دیابتی عبارت‌اند از:
نشانه‌ها معمولا از پاها یا دست‌ها شروع می‌شوند و بعدها ممکن است به ساق، ران و بازوها سرایت پیدا کنند. از دیگر علائم نوروپاتی دیابتی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
یکی از مهم‌ترین روش‌های پیشگیری از نوروپاتی دیابتی، کنترل بیماری دیابت با مدیریت و کنترل میزان قند خون، فشار خون و میزان کلسترول و چربی خون است. به همین دلیل انجام چکاپ برای افراد دیابتی باید در اولویت قرار داده شود. برای پیشگیری از آسیب عصبی ناشی از ابتلا به دیابت باید اقدامات زیر را انجام دهید:
بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی باید بیماری دیابت خود را مدیریت و کنترل کنند یعنی میزان قند خون، فشار خون، میزان چربی و کلسترول خون و وزن باید مدام چک شوند تا از تشدید آسیب عصبی جلوگیری شود. مراقبت از پاها یکی از مولفه‌های مهم در تمام بیماران دیابتی به شمار می‌آید و اهمیت آن در مبتلایان به نوروپاتی محیطی چندبرابر بیشتر است. بیمار باید هر روز پاهایش را چک کند و همیشه مراقب باشد و حداقل سالی یکبار برای معاینه پاها و عصب‌ها به پزشک مراجعه کند.
0 دیدگاه