یکی از رایج ضایعات در بین افراد، وجود کیست مویی است که با درگیری با آن دچار دردسرهای بسیاری می‌شوید، البته که جای نگرانی نیست چرا که امروزه بیش از پیش راهکارهای درمانی جهت رهایی از این عارضه وجود دارد چنان‌چه با روش‌هایی غیرتهاجمی و بدون هیچ‌گونه درد و خونریزی می‌توان به آنها پایان داد.
آنچه در این مقاله می‌خوانیم:کیست پیلونیدال یا بیماری رانندگان جیپ، یک کیسه‌ی غیرطبیعی حاوی مو و تکه‌های مرده‌ی پوست است که درون پوست تشکیل می‌شود. کیست پیلونیدال یا کیست مویی همیشه در نزدیکی دنبالچه یا کوکسیکس در بالای شکاف بین باسن قرار دارد. لازم است بدانید که کیست مویی بر اثر رشد مو و به دام افتادن آن در زیر پوست، سینوس یا کیست تشکیل می‌شود که اگر این کیست عفونی شود به آبسه پیلونیدال (آبسه زیرپوستی) تبدیل می‌شود و می‌تواند بسیار دردناک باشد. در این وضعیت برای تسکین درد می‌توان با جراحی و یا ایجاد برش کوچکی در پوست، کیست را تخلیه کرد.
در طی جنگ جهانی دوم، بیش از ۸۰،۰۰۰ سرباز به کیست پیلونیدال یا کیست مویی دچار شدند که عقیده بر این بود که علت آن تحریک شدن دائم پوست ناحیه دنبالچه، ناشی از سوار شدن در جیپ در راههای ناهموار بود. به همین دلیل این بیماری یه نام بیماری رانندگان جیپ، نامیده شد. پیلونیدال به معنای لانه‌ی مو است، گاهی اوقات پزشکان درون کیست فولیکول‌های مو را پیدا میکنند.
این بیماری پوستی دارای عوارضی مانند عود کیست، عفونت سیستمیک (گسترش عفونت از طریق خون به کل بدن) و سرطان پوست است. عود کیست در ۵۰ تا ۴۰ درصد از کسانی که جراحی انجام داده‌اند، اتفاق می‌افتد. کیست پیلونیدال یا کیست مویی در مردان و جوانان شیوع بیشتری دارد و احتمال عود نیز در آنها بیشتر است.
کیست‌های پیلونیدال اندازه‌های مختلفی دارند و از یک کیست کوچک تا یک کیست بسیار بزرگ را شامل می‌شوند. در حالتی که کیست پیلونیدال یا کیست مویی عفونی نباشد، علامتی ایجاد نمی‌کند اما در صورت بروز عفونت می‌تواند علائم زیر را ایجاد کند:
اگر متوجه هر کدام از علامت و نشانه‌‌های کیست پیلونیدال یا کیست مویی شدید، به دکتر مراجعه کنید تا با بررسی ضایعه، کیست را تشخیص دهد.
علت دقیق بروز کیست‌های پیلونیدال مشخص نیست. زمانی تصور می‌شد کیست پیلونیدال یا کیست مویی مادرزادی هستند و به علت قرار گیری سلول‌های جنینی در محل اشتباه و یا به علت تکرار تروما و ضربه (بیماری رانندگان جیپ) ایجاد می‌شوند. اما به نظر می‌رسد بیشتر کیست‌های پیلونیدال ناشی از نفوذ موی سست به داخل پوست باشد. اصطکاک و فشار باعث برگشت مو به داخل بدن شده و عامل اصلی برای شروع التهاب است. بدن مو را به عنوان جسم خارجی شناسایی می‌کند و در برابر آن کیست ایجاد می‌کند.
افرادی که لباس‌های تنگ می‌پوشند، دوچرخه سواران، کسانی که مدت زمان طولانی می‌نشینند مانند رانندگان کامیون، افراد با آسیب و تحریک در ناحیه‌ی دنبالچه و مالش پوست در برابر پوست، افراد دارای اضافه وزن و کم‌تحرک و افرادی که موی بدن فراوانی دارند در معرض خطر بالای ابتلا به کیست پیلونیدال یا کیست مویی هستند. در موارد نادر کیست‌های پیلونیدال در قسمت‌هایی به غیر از نزدیک دنبالچه ایجاد می‌شوند.
به عنوان مثال، آرایشگران و افرادی که پشم و موی حیوانات را کوتاه میکنند، دچار کیست‌های پیلونیدال در پوست بین انگشتان می‌شوند. برخی نوزادان در بدو تولد در قسمت بالای شکاف باسن دارای یک گودی یا چال هستند که اگر این گودی عفونی شود می‌تواند منجر به کیست پیلونیدال یا کیست مویی شود.
یکی از عوارضی که ممکن است در اثر کیست مویی به آن دچار شوید سرطان پوست است. درصورتیکه این بیماری درمان نشود، ممکن است که سلول‌های پوستی سرطانی شوند.
در بعضی موارد ممکن است که کیست مویی به خودی خود بترکد. در این موارد، اگر کیست مویی چرکی باشد برای درمان آن باید از آنتی بیوتیک‌‌ها استفاده کنید.
در مواردی ممکن است که کیست مویی آبسه کند. اگر کیست مویی آبسه کند و آبسه چرکی باشد، ابتدا باید عفونت درمان شود و سپس کیست مویی تخلیه شود.
در صورتیکه درمان کیست مویی جراحی باشد و از این درمان سرباز بزنید، ممکن است که کیست مویی درمان‌نشده باقی‌بماند و ایجاد سرطان بکند. برای جراحی کیست مویی بهتر است که با جراح عمومی مشورت کنید.
اگر کیست پیلونیدال یا کیست مویی آلوده به طور کامل درمان نشود، خطر ابتلا به سرطان پوستی به نام کارسینوم سلول سنگفرشی افزایش می‌یابد. کیست پیلونیدال یا کیست مویی، آبسه یا جوشی است که درمان آن شامل مصرف آنتی‌بیوتیک، کمپرس گرم و درمان موضعی با کرم مو بر است. در موارد شدیدتر که دیگر کیست به آنتی‌بیوتیک پاسخ نمی‌دهد، به تخلیه و جراحی نیاز است.
درمان دارویی کیست مویی می‌تواند توسط آنتی بیوتیک انجام شود. به خاطر دارید که این بیماری چه بود؟ این کیست آبسه‌ای پر از چرک و خون بود که ممکن است عفونی هم باشد. بنابراین برای درمان آن می‌توان از داروهای ضد باکتری استفاده کرد. معمولا داروهایی که در درمان کیست پیلونیدال مورد استفاده قرار می‌گیرند، به نقل از adlermicromed، آنتی بیوتیک مترونیدازول است. این قرص از زیاد شدن باکتری‌ها و رشد آنها در این کیست پیشگیری می‌کند و عفونت را محدود می‌کند. در بیشتر موارد کیست مویی با مترونیدازول درمان می‌شود.
گاهی لازم است که برای بهبود کیست مویی، چرک آن تخلیه شود. این کار با یک تیغ جراحی انجام می‌شوند و با استفاده از یک برش کوچک چرک‌ها و خونابه‌ی موجود در کیست تخلیه می‌شود. معمولا کیست مجددا عود می‌کند که در این موارد باید برای درمان جراحی را در نظر گرفت. برای آگاهی از روش‌های درمانی می‌توانید از دکتر عمومی سوال کنید. مشاوره تلفنی با دکتر عمومی و یا مشاوره تلفنی با جراح عمومی به شما کمک میکنند.
درمان غیرجراحی زمانی کاربرد دارد که کیست کوچک و علائم خفیف باشد. درمان اولیه‌ی کیست پیلونیدال یا کیست مویی شامل روشی است که در مطب پزشک جراح عمومی قابل انجام است. در این روش ابتدا ناحیه‌ی درگیر به صورت موضعی بی‌حس می‌گردد و سپس برشی در محل داده می‌شود تا کیست تخلیه شود. در صورت عود مجدد کیست که امری شایع است، باید کل کیست سینوس‌هایی که تا سطح پوست راه دارند را با جراحی خارج کرد. پس از پایان جراحی، پزشک دو انتخاب دارد که مدت زمان بستری و نقاهت به آن بستگی دارد:
کیست مویی حالتی است که ممکن است برای مردان و زنان ایجاد شود. این کیست که به آن کیست پیلونیدال هم می‌گویند درمان‌های خانگی و درمان‌های دارویی و جراحی دارد. برای انتخاب درمان باید با دکتر مشاوره کنید. اگر کیست مویی درمان نشود ممکن است که عارضه‌های بدی مانند سرطان پوست به جای بگذارد.
0 دیدگاه